آزاده سرافراز «کاظم خسروی» در دوران جنگ 6 ماه در بیت امام خمینی(ره) حضور داشت و پس از گذراندن دوره آموزشی پزشک یاری و... راهی جبهه های نبرد حق علیه باطل شد و حدود یک ماه در گردان یاسین تیپ 21 امام رضا(ع) به فرماندهی سردار قالیباف خدمت کرد تا این که به اسارت درآمد و 78 ماه یعنی حدود 6 سال و نیم از دوران زندگی اش را در اردوگاه های عراق سپری کرد.

«کاظم خسروی» با بیان این که در ابتدای اسارت برپایی نماز جماعت ممنوع بود و هر کس باید روی پتوی خود و به صورت انفرادی نماز می خواند، اظهار داشت: بعد از گذشت مدتی از هر گروه 8 نفره یک نفر به عنوان امام جماعت انتخاب می شد و هر گروه نماز جماعت جداگانه ای را اقامه می کرد به طوری که حدود 13 نماز جماعت در هر آسایشگاه برپا می شد البته هر وقت عراقی ها از این کار اسرا با خبر می شدند امام جماعت را به زندان انفرادی می بردند ولی ما طوری برنامه ریزی کرده بودیم که نفر دیگری امامت جماعت را بر عهده می گرفت.

وی اضافه کرد: مدتی گذشت و در هر آسایشگاه 2 نماز جماعت 50 نفری برگزار شد ولی باز هم عراقی ها امام جماعت را به زندان انفرادی می بردند و شکنجه می کردند تا این که حساسیت عراقی ها نسبت به این امر از بین رفت و همه ما با هم در آسایشگاه نماز جماعت را برپا می کردیم حتی یک نماز جماعت با حضور همه اسرا در اردوگاه برگزار شد و بر اساس توصیه حضرت امام خمینی(ره) اسرا روزهای دوشنبه و پنج شنبه هر هفته روزه می گرفتند.

وی افزود: در ماه مبارک رمضان هم با استفاده از غذایی که برای ناهار و صبحانه می دادند روزه می گرفتیم و از نکات جالب توجه در اسارت این است که در ایام عادی سال هر گروه 8 نفره اسرا از یک ظرف غذا استفاده می کردند ولی در ماه مبارک رمضان سفره وحدت پهن و همه با هم روزه را افطار می کردیم و برای این که غذا و چای که به ما می دادند سرد نشود، ظرف چای و غذا را با پتو می پوشاندیم.

وی اظهار داشت: بعضی از مواقع اتفاق می افتاد که به دلیل خواب آلودگی غذا روی زمین می ریخت و مجبور می شدیم از غذای دیگر افراد استفاده کنیم، در ماه مبارک علاوه بر یک قرص نان و یک لیوان آب شوربا که غذای ما بود بعضی اوقات خرما و مقداری شکر هم به اسرا می دادند.